BİR İYİLİK MELEĞİ HEP ARAMIZDAYDI..

Asrın felaketi sonrası hepimiz acılar yaşadık. Kimimiz geride kalan aile bireylerimiz için doğup büyüdüğümüz şehrimizi terk etmek zorunda kaldık, kimimiz ise zor şartlarda da olsa buralarda bir yerlerde yaşam mücadelesi verdik..

Bir sabah, sarsıntının şiddetiyle uyandığımız o karanlık gün… Hayatlarımızın bir anda altüst olduğu, sokakların enkazlarla dolup taştığı o acı dolu anlar. O günün ardından gelen sessizlik, çaresizliğin en ağır hâliydi.
Asrın felaketi sonrası hepimiz acılar yaşadık. Kimimiz geride kalan aile bireylerimiz için doğup büyüdüğümüz şehrimizi terk etmek zorunda kaldık, kimimiz ise zor şartlarda da olsa buralarda bir yerlerde yaşam mücadelesi verdik. Ama birileri vardı ki, kayıplarına ve acılarına rağmen dimdik ayakta durarak tüm güçlerini depremzedelere harcadılar, hem de mesai mefhumu olmaksızın.
Bir çok insanın yardımına koşan bu iyilik meleğine bir ziyaretimde şöyle dedim: “Ne mutlu sana, hiç yorulmadın, ilk günden bu yana herkese koştun.” O ise gülümseyerek ve gözleri dolarak şunları söyledi: “Ben bunu yapmazsam ayakta duramam. Tüm gücümü depremzedelerin yardımına koşmaktan ve onların hayır dualarından alıyorum. Gücüm kuvvetim yerinde olduğu sürece hep onların yanında olmaya devam edeceğim.”
Bu sözler bana hem derin bir şükran hem de büyük bir hayranlık hissi verdi. Kendi acılarını bir kenara bırakıp başkalarının yaralarını sarmak için tüm varlığıyla çalışan bu insanlar, hepimiz için birer ışık, birer umut kaynağı oldu.
İyilik meleğimizin bu fedakarlığı, toplum olarak dayanışma ve yardımlaşmanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha hatırlatıyor. Birlikte hareket ettiğimizde her zorluğun üstesinden gelebileceğimizi gösteriyor.
Unutmayalım, iyilik bulaşcıcıdır. Belki hepimiz bir iyilik meleği kadar büyük şeyler yapamayabiliriz ama küçük bir dokunuş bile bir başkası için büyük farklar yaratabilir. Biz de bu dayanışma zincirinin bir halkası olmaktan vazgeçmeyelim.
“Depremzedelerin çilesi benim ÇİLEM ,” diyen sen, adını belki pek çok kişi bilmez ama yaptığın iyilikler yankılanır durur bu şehrin yıkıntılardan ARTAN her bir köşesinde. Nerede bir yetim ağlıyorsa, nerede bir anne çaresizce bekliyorsa, sen oradaydın. Omuzlarında sadece kendi yükün değil, onlarca insanın derdi vardı. Kimi zaman bir tas sıcak çorba, kimi zaman bir battaniye, kimi zaman da teselli eden bir çift sıcak söz getirdin. Ne mutlu sana iyilik meleği. İyi ki var oldun sen en zor zamanlarda.Talip Köleoğlu